Jan 22, 2016

Kerna Dia Yang Ku Cinta Sungguh Tak Pernah Ku Sangka Hadir Membelai Jiwa Dengan Ikhlas Tulus Hatinya

Ku bermohon

Bawah langitmu
Itu saja daya termampu
Kerna cinta
Sekuat mana pun
Takkan melepasi
Cintamu yang suci
Hati ini

Pedih menanti
Mengharapkan
Kasih kembali
Semua cinta
Yang telah ku beri
Hanya kepadanya
Tak mungkin berganti
Kerna dia yang ku cinta

Sungguh tak pernah
Ku sangka
Hadir membelai jiwa
Dengan ikhlas
Tulus hatinya
Pulangkan dia padaku

Tak tertanggung merindu
Biarkan kami hidup
Di bawah langit cintamu
Jika bukan dia

Cintaku ini
Ambillah kembali
Dari hati
Kerna dia yang ku cinta

Sungguh tak pernah
Ku sangka
Hadir membelai jiwa
Dengan ikhlas tulus hatinya
Pulangkan dia padaku

Tak tertanggung merindu
Biarkan kami hidup
Di bawah langit cintamu

Ku bermohon

Bawah langitmu
Itu saja daya termampu
Kerna cinta sekuat
Mana pun
Takkan melepasi
Cintamu yang suci

Hamboih.
Kemain layan lagu Dayang-Langit Cinta.
Baru je tersuka lagu ni. dan aku memang suka kebanyakan lagu Dayang.
Boleh masuk la kata orang tu.

Takde apa sangat nak share dengan korang semua (cey semua tu macamkan ramai juta juta kan)
Takpelah, aku berangan jelah ada 18ratus juta orang baca blog aku ni haaa.

Tahun 2016 dah hampir sebulan. lagi 11 bulan nak masuk 2017. Hahaha. Gelak paksa. 
Aku pun tak tau apa motif aku nak buat kira-kira macam tu. Kesian. Jiwa kacau.

Semalam ada koir. Untuk perjumpaan menteri. Kemain. Sekarang main area menteri je.
Padahal.
So koir is koir gabungan. Jabatan aku and ada dua lagi Jabatan lain.
Isnin baru tau kena nyanyi lagu apa.
So cari lirik, dengar kat youtube.
Mampos.
Dahlah lagu tak biasa nyanyi, walaupun aku suka penyanyi dia. Alif Satar is hawt and spicy you know.
Tapi dia dah kawen, ok move on. Dah kenapa, takde kena mengena lah Reena. Kau nak cerita pasal lagu je kan?
Ok.
Tajuk lagu dia bernama "Sehati Sejiwa" lagu Merdeka 2015.

So Rabu baru training dengan Cikgu. Dengan tak tau lenggok apa yang cikgu nak, dengan lirik tak hafal. Pasrah jelah kalau kena sound dengan cikgunya punnn.
Tapi memang kena sound pun hahaha. Macam harem menyanyi.
Jabatan yang satu lagi tu dah pernah bawa lagu tu so diorang macam pandai dan kitorang cuma mampu wow wow wow teror nya engkau, sedapnya engkau nyanyi.
Gitu.
But end up, we did our best lah. Kalau tak best pun, itu jelah yang termampu kami buat.

Aku ni sebenarnya dah malas dah nak koir. Nak quit dah. Tapi bila fikir, koir ni macam tanggungjawab pada jabatan, dan kawan-kawan pun bila aku cakap nak quit kemain memasing memetir kat telinga aku tak bagi quit.
Yelah, memasing busuk hati dan keji.
Eiii, malas je nak hina. Hahaha.
Tapi bukan diorang je yang busuk hati dan keji. Aku pun sama. Sebolehnya tak bagi memasing quit.
Dia macam ni lah, mak kau suruh kau basuh pinggan, tapi mak kau tak suruh adik kau pun. Maka kau pun bengang, dan mula cari kerja rumah lain untuk adik kau buat.
Sebab sakit hati dia boleh goyang kaki tak buat apa apa kan.
Haaa gitulah kekdahnya aku dan kawan-kawan aku dalam koir ni.

Macam jumaat depan 29hb ada koir untuk perhimpunan. 
Tapi dalam masa yang sama Kak Nora akan jadi MC untuk perhimpunan tu.
Kak Nora dah kembang kembang dada dah boleh lari dari koir.
Tapi tidak eh. Aku, Watie dan Kak Ina takkan benarkan dia senang lenang duduk tepi tengok kami nyanyi.
Kami akan cari pengganti dia untuk jadi MC. Sedaya upaya kami akan cuba cari.
Hahaha.
Memang dasar dengki sangat.

Bulan 10 tahun ni, genaplah 7 tahun aku kat sini.
Bermacam kenangan--manis, pahit, tawar semua ada.
Gembira, bahagia, suka, duka semua dah rasa.
Bertemu kasih, berpisah kasih, bergaduh tepi jambatan wawasan, campak air, pun dah aku lalui hahah. 
(so drama queen)
Berkawan, bersahabat, dan tetiba renggang (ini paling sedih dan memberi kesan sehingga kini) pun aku dah rasa.
Mana jelah kat Putrajaya yang aku tak pernah lalu. 
Duta Bangi Serdang Kajang pun akulah juga.
Boleh kata hari hari ke tiga bandar tu. Cari apa pun aku tak taulah.

Masa mula mula sampai sini, aku rasa macam weiii boleh ke aku hidup sensorang kat sini?
4 bulan pertama memang aku tak boleh. Selalu nangis sebab homesick padahal dah tua masa tu haha.
Balik kerja terus mengurung diri dalam bilik. Taknak bercampur dengan orang. I was like ahhhhhhhhhhhh aku nak balik kampung takmo duduk sini, this is hell i dont want pleaseeeeee.
Sampai begitu ya.

Tapi......
Ya tapi ya.
Apabila dah lepas 4 bulan, ha engkau, selagi tak malam memang tak jumpa rumah la aku ni.
Asyik keluar je. Dengan kawan aku ya, bukan berdating. 

Nak kata best sangat tu taklah. Biasa biasa je.
Kena pandai bawa diri. Kena pandai yakin pada diri.
Kalau buat jahat, jangan sesekali kata "salah pilih kawan"
kau dah tua kot, nak salah pilih kawan apanya?
Nak buat jahat ke buat baik ke terpulang pada diri kau sendiri.
Kalau kau kuat, kau boleh elak.
Tapi kalau kau pun sebenarnya memang nak merasa, maka mendapatlah kau.

Eh, oklah. 
Panjang dah berborak.
Nak sambung buat kerja, walaupun ada lagi 15 minit lagi waktu rehat.

Bye.

.

No comments: